به تفاوتهای فرهنگی مردم عراق فکر میکنم.دو شب نجف مهمان خانه ای بودیم که پذیرای مهمانان اهل بیت بود.خانمی مهربان.کریمه و با شخصیت و با کلاس.دو طبقه ساختمان و پشت بام را فرش کرده بود که اگر کسی در زد شرمنده نشود.مادر شوهرش خانم مسن و مهربانی بود که بین جمعیت نشسته بود و مدام خوش آمد میگفت.مادر دو شهید مدافع حرم بود.عروسش خیلی احترامش میکرد. دو پسرش شهید شده بود و فقط یک پسر داشت خانه پسرش مامن زایران خسته ی حسینی بود.لبخند از لبان ام مهدی محو نمی شد.ام مهدی عروس خانواده بود که صاحب فرزند نمیشد.ولی در آرزوی بچه دار شدنش صاحب فرزند نمیشد.ولی در آرزوی بچه دار شدنش همسایه ها او را ام مهدی صدا میزدند.ام مهدی دبیر زبان انگلیسی بودجمعی که در منزل آنها ساکن شده بودیم غالبا و به حسب اتفاق معلم بودیم.یکی معلم الهیات بود.یکی عربی یکی اجتماعی یکی ابتدائی.ام مهدی میخندید و میگفت معلمان جمعند اما شاگرد نیست تا مدرسه افتتاح کنیم و همه از شوخیهای او به وجد میامدیم.زایران با او خودمانی شده بودند و حتی سر یخچال میرفتند و برای خودشان اب سرد بر میداشتند.سه شب آنجا بیتوته داشتم.سه شب را بدون هیچ استراحتی در خدمت زایران بود.روز آخر ضمن اینکه تلفن خودم را جهت پذیرایی از ایشان در ایران و منزل خودم در اختیارش قرار دادم به صورت پنهانی و محترمانه یک دسته اسکناس در مشت ایشان گذاشتم تا برای پذیرایی از دیگر مهمانان استفاده کنند و مرا در اجر آن سهیم کنددستم را کوتاه کرد و گفت به هیچ عنوان قبول نمیکند.زیرا حاضر نیست اجرش را قسمت کند.از شدت سخاوت و کرمش بیشتر تحسینش کردم و او را بوسیده و قسم دادم مشهد آمد منزل من هم بیاید. مادر شوهرش که مادر دو شهید مدافع حرم بود آنقدر مهربان بود که همه ی کودکان و بعد هم خانمها جلویش نشستند تا موهایشان را عربی ببافد.هر کسی به دیگری پز میداد که بافت موی من زیباتر شده و او فقط لبخند میزد و از شادی زایران حسین خرسند بود و من فقط نظاره گر این صحنه های عشق و ایثار بودم و با خود گفتم حب الحسین یجمعنا.السلام علی الحسین و علی احباب الحسین.مردم عزیز عراق ممنونم و به کرم و مهمان نوازیتان مفتخرم.اجرکم الله
چشم بصیرت ایرانیان خارج از کشور
اجرای نمایش نامه حدیث شریف کساء مناسب تمام سنین در مدارس دنیا
مهدی ,ام ,یکی ,مادر ,زایران ,شهید ,ام مهدی ,بود که ,بود و ,و با ,و او ,صاحب فرزند نمیشد
درباره این سایت